Muhammed Masum hazretleri buyurdu ki: Dünya hayatı çok kısadır. Âhiretin azâbları pek acı ve sonsuzdur. Akıllı kimseler, geçici hayata değil ebedi hayata kendilerini hazırlarlar. Şerefli insanlar bunlardır! İnsanın şerefi ve kıymeti dünyalıkla ölçülse idi, dünyalığı çok olanların herkesten daha kıymetli ve daha üstün olması lâzım gelirdi. Dünyanın görünüşüne aldanmak akılsızlıktır, ahmaklıktır. Birkaç günlük zamanı büyük nîmet bilerek, Allahü teâlânın beğendiği şeyleri yapmaya çalışmalıdır. Allahü teâlânın kullarına ihsân, iyilik etmelidir. Kıyâmette azâblardan kurtulmak için, iki büyük temel, yâni iki yol vardır: Birincisi, Allahü teâlânın emirlerine kıymet vermek, saygı göstermektir. İkincisi, Allahü teâlânın kullarına, yarattıklarına şefkat, iyilik etmektir.
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
Küçüklerimize acımayan ve büyüklerimize saygılı olmayan, bizden değildir.
İhtiyârlara saygı gösteren ve yardım eden ihtiyârlayınca, Allahü teâlâ ona da yardımcılar nasip eder.
Allahü teâlânın sevdiği ev, yetîm bulundurulan ve ona iyilik yapılan evdir.
Yanında birini gıybet edeni susturan kimseye, Allahü teâlâ dünyada ve âhirette yardım eder. Gücü yeterken susturmazsa, Allahü teâlâ onu dünyada ve âhirette cezâlandırır.
Din kardeşinin aybını, utanç verici hâlini görüp de, bunu örten, gizleyen kimse, İslâmiyetten önce Arabların yaptıkları gibi, diri diri gömülen kız çocuğunu mezardan çıkarmış, ölümden kurtarmış gibidir.
İki arkadaştan Allahü teâlâ indinde daha iyi olanı, arkadaşına iyiliği daha çok olanıdır.
Bir kimsenin iyi veya kötü olduğu, (Müslüman) komşularının onu beğenip beğenmemesi ile anlaşılır.
Çok namaz kılan, çok oruç tutan, çok sadaka veren, fakat dili ile komşularını inciten kimsenin gideceği yer Cehennemdir. Namazı, orucu, sadakası az olup, dili ile komşularını incitmeyenin yeri Cennettir.
Bir kimse, sevmediği birisine belâ, sıkıntı geldiği için sevinirse, Allahü teâlâ, bu kimseye de bu belâyı verir.

Mehmed Oruç // Türkiye Gazetesi